Εισήγηση του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, γενικού διευθυντή του κόμματος και μέλους της διοικούσας επιτροπής της "Κοινωνικής Συμφωνίας" στη συνάντηση της Ομάδας Πρωτοβουλίας για τη Συμπαράταξη Προοδευτικών, Σοσιαλιστικών, Οικολογικών και Αριστερών Δυνάμεων

Ελλάδα: Σκέψεις για την ανασυγκρότηση και την αλλαγή

Αγαπητοί φίλοι,
Αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κοινωνικής αναδιοργάνωσης και αλλαγής του κοινωνικού μοντέλου στο πλαίσιο των σχεδίων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Δεν ξέρω αν είναι ένα πλήρες, συνεκτικό & απόλυτα προγραμματισμένο σχέδιο στην ολότητά του, αλλά, χωρίς αμφιβολία, αυτό που διακυβεύεται είναι μια βαθιά και δραστική αλλαγή του σημερινού κοινωνικού μοντέλου με την Ελλάδα ως το βασικό πειραματόζωο.
Στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια γινόμαστε μάρτυρες μιας «λατινικοαμερικανοποίησης» των ευρωμεσογειακών κοινωνιών αναφορικά με το μοντέλο της κοινωνίας (ανισότητα, κοινωνική αποδόμηση, αύξηση της βίας στην οποία πρέπει να προστεθεί και η εμφάνιση της νεοναζιστικής άκρας δεξιάς σαν αιχμή του δόρατος τη νέας τάξης πραγμάτων).

Είναι σαφές, ότι ο μετασχηματισμός του κοινωνικού μοντέλου συνεπάγεται και μια ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Η ολιγαρχική συρρίκνωση των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών βαθαίνει και εντατικοποιείται.
Σαν απάντηση στα παραπάνω εμείς εδώ σήμερα διερευνούμε τη δυνατότητα μιας κοινής μας συμφωνίας για τη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου των Δημοκρατών, των προοδευτικών Ελλήνων. Πεποίθηση μου είναι ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, αν θα τα καταφέρουν οι Έλληνες. Εάν η χώρα που εργάζεται, αν ο Έλληνας που αναζητεί εργασία, που σπουδάζει, που μετράει και ελέγχει τη κατανάλωση, που τηρεί τους κανόνες και σέβεται τον εαυτό του, θα βρει τον άλλο βηματισμό, μέσα από μια συμφωνία εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και προοπτικής.
Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα θα χάσει αν η ελπίδα και η εργασία δεν αποτελέσουν το μεγάλο κεφάλαιο του Ελληνικού λαού.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε μια προσπάθεια διερεύνησης ενός οδικού χάρτη για τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης Κοινωνικής Συμφωνίας.
Βρισκόμαστε εδώ για να ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ την σημερινή πραγματική Ελλάδα με τις δυσκολίες τις οποίες έχει προκαλέσει η πολιτική των ηγεσιών που διαμόρφωσαν τη κυβερνητική πλειοψηφία τα τελευταία χρόνια και κυρίως να απαντήσουμε στα σύγχρονα μεγάλα ιδεολογικά και πολιτικά ερωτήματα που σχετίζονται με τη πορεία της χώρας και με τη καθημερινή διαβίωση των πολιτών.

Θέλουμε να περιγράψουμε την Ελλάδα που μπορεί να τα καταφέρει. Που μπορεί να τα καταφέρει ανοικοδομώντας πάνω σε μια νέα ηθική βάση αλλά και σε μια νέα ουσιαστική αποτελεσματική οικονομική ανάπτυξη..

Γνωρίζουμε ότι η πολιτική που ασκήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες ήταν καταστροφική.
Γνωρίζουμε τα ελαττώματά της.

Είναι φανερό ότι όσο βαθύτερη είναι η κρίση, τόσο περισσότερο οι νέες πολιτικές ηγεσίες που αναδύονται πρέπει να μελετήσουν, να δουν και να προτείνουν το καλλίτερο σε ικανότητα, σε συμπεριφορά, σε συνέπεια. Στόχος η κοινωνική συνοχή στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Αυτή είναι η δική μας δέσμευση και πυξίδα για το έργο μας.

Με ειλικρίνεια, πρέπει να πούμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είναι ίδια τα κόμματα, οι άνθρωποι, οι ευθύνες.

Οι Έλληνες κατέληξαν εκεί που ποτέ δεν έπρεπε να βρεθούν γιατί για πολλές δεκαετίες επέτρεψαν να διοικούνται από τα ίδια κόμματα τα ίδια πρόσωπα και κυρίως το ίδιο πελατειακό σύστημα. Εμείς θέλουμε να κλείσει τελεσίδικα αυτή η σελίδα και να ανοίξει μια εντελώς διαφορετική, επιτέλους και ουσιαστικά, νέα σελίδα.

Η Ελλάδα , όπως και άλλες, ακόμη και μεγάλες χώρες, βιώνει το δραματικό τέλος ενός κύκλου της ιστορίας, που κράτησε σε διάρκεια, τα τελευταία σαράντα χρόνια. Η σοβαρότητα της κρίσης (οικονομικής-ανθρωπιστικής-κοινωνικής-πολιτικής-πολιτιστικής και κυρίως Δημοκρατίας) την οποία ζούμε έχει εξαλείψει βεβαιότητες με τις οποίες γαλουχηθήκαν πολλές γενιές από τη μεταπολίτευση και μετά.

Είναι ακριβώς αυτές οι τεράστιες ανατροπές που θα υπαγορεύσουν τους κανόνες για το μέλλον.

Με αυτή την έννοια, είναι σαφές, ότι από μια ριζική κρίση – της οικονομίας αλλά κυρίως της δημοκρατίας - δεν βγαίνεις ποτέ όπως μπήκες.

Η κρίση έχει ήδη αλλάξει το τοπίο, τον άνθρωπο, τον τρόπο σκέψης. Η πρόκληση για εμάς είναι να δρομολογήσουμε αυτή την αλλαγή προς μια προοδευτική κατεύθυνση και μια συμμετοχή στα κοινά πιο στέρεη, με τη δημιουργία ενεργών, κοινά αποδεκτών, δικτύων.

Μπροστά μας σήμερα υπάρχει ένα τριπλό ερώτημα:

αξίζει ν’ αγωνιστούμε για να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες της ζωής μας, όλοι μαζί, ή αυτό αποτελεί χίμαιρα;
Πιστεύουμε στις μεγάλες δυνατότητες των Ελλήνων και της χώρας ή στηριζόμαστε στις ικανότητες του ΄΄ενός΄΄;
Θα ενώσουμε τις διαθέσιμες υγιείς δυνάμεις και θα ξανασκεφτούμε την Ελλάδα και την Ευρώπη, ή θα περιμένουμε από άλλους να επιλέξουν και να μιλάνε για λογαριασμό μας ;

Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε να γίνουμε. Ποιο ρόλο θα δώσουμε σε ένα έθνος με την δική μας παράδοση, που βρίσκεται στην καρδιά της Μεσογείου, στο πιο ευαίσθητο παγκοσμίως γεωστρατηγικό σημείο, με τις εξεγέρσεις που αλλάζουν καθημερινά το διεθνές τοπίο, όπως ποτέ άλλοτε πριν.

Ποια δημοκρατία πρέπει να ξαναχτίσουμε μετά από μια κρίση που έχει αλλάξει και διαρκώς αλλάζει τα όρια της κυριαρχίας των επιμέρους κρατών ;

Αυτή είναι η στιγμή για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας, της Ελλάδας στην οποία θέλουμε να ζήσουμε και που οφείλουμε ν’ αφήσουμε σε αυτούς που έρχονται .

Μετά από δυο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις το πολιτικό και κυβερνητικό τοπίο είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά εύθραυστο. Τα κόμματα που έχουν δημιουργήσει την κυβερνητική πλειοψηφία, βρίσκονται καθημερινά σε ενδοκομματική κρίση για διαφορετικούς το καθένα λόγους. Αρκεί ένα, πολλές φορές ασήμαντο γεγονός, για να διαλύσει την εύθραυστη συγκολλητική τους ουσία. Το είδαμε με την ΕΡΤ.

Η συνέχεια του προηγούμενου τρόπου διακυβέρνησης, που ακολουθείται από την κυβερνητική δικομματική δεξιά, αναδεικνύει καθημερινά την ανικανότητα δημιουργίας πολιτικής κατεύθυνσης.

Από τις προεκλογικές υποσχέσεις των κυβερνητικών κομμάτων απέμεινε μόνο ο φόβος και το δέος που καλλιέργησαν στους ανυπεράσπιστους πολίτες.

Οι εξαθλιωμένοι Έλληνες δεν είναι σε θέση ν’ αντέξουν άλλα μέτρα χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο, χωρίς σαφείς διεξόδους. Οι τρίτες εκλογές φαντάζουν πλέον αναπόφευκτες. Ακόμη και οι πιο θερμοί υποστηρικτές της πολιτικής τους χαρακτηρίζουν τη σημερινή συγκυβέρνηση κυβέρνηση Καλοκαιριού.

Το επόμενο κοινοβούλιο και η κυβέρνηση που οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν θα έχει μπροστά του τρία αποφασιστικά καθήκοντα:

να οδηγήσει την οικονομία έξω από την κρίση στηρίζοντας την σταθερά στα πόδια της.
να δώσει ισχύ, αποτελεσματικότητα και κύρος στη Δημοκρατία, στους θεσμούς και τη πολιτική,
Ø να ξαναδώσει οντότητα - σε μια ομαδική προσπάθεια με άλλους λαούς και τις κυβερνήσεις τους, κυρίως του Νότου - στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

΄Ηρθε η ώρα να προτείνουμε και να τεκμηριώσουμε το γενικό πλάνο μιας ανοικτής συζήτησης σχετικά με την Ελλάδα τώρα, με συγκεκριμένες βασικές ιδέες.

ΔΙΕΡΕΥΝΟΥΜΕ μια πολιτική συμφωνία με τις δημοκρατικές, προοδευτικές οικολογικές και αριστερές πολιτικές δυνάμεις για μια αριστερή διακυβέρνηση, με τα κοινωνικά κινήματα, τα σωματεία και τις ενώσεις των πολιτών, με τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, το συνδικαλιστικό κίνημα, με κάθε πρόσωπο και προσωπικότητα που θέλει να συμβάλει στην έξοδο από μια κρίση χωρίς προηγούμενο στη συλλογική μας μνήμη.

Το βάρος του δημόσιου χρέους πρέπει να μειωθεί δραστικά και αυτό απαιτεί υπεύθυνες επιλογές, αυστηρότητα και την ίδια στιγμή τεράστιο θάρρος.

Θα πρέπει να δούμε τα προβλήματα αλλά συγχρόνως την από κοινού αξιοποίηση των ευκαιριών, τις προτάσεις, τις λύσεις.

Οι Έλληνες είμαστε σε θέση να κάνουμε το μεγάλο βήμα, αλλά θα πρέπει να αποκτήσουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στα δικά μας μέσα, χωρίς το φόβο της διαδρομής που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Δεν υπάρχει χρόνος για υποσχέσεις και όνειρα χωρίς αντίκρισμα. Τώρα ήρθε η ώρα της επανεκκίνησης.

Το χειρότερο μπορεί να είναι πίσω μας. Αν το θέλουμε και βεβαίως το συμφωνήσουμε αλλά και εργαστούμε όλοι μαζί γι’ αυτό.